Symbolem zła w powieści jest dżuma, która atakuje miasto Oran w Algierii. Podobnie jak zło, bakteria wywołująca dżumę pozostaje w uśpieniu do czasu, gdy zaistnieją odpowiednie warunki, by dokonać swego paskudnego dzieła, jakim jest szerzenie ludzkiego cierpienia. Podobnie jak amerykański pisarz Thomas Wolfe, który po podróży do Niemiec w 1936 roku wystąpił przeciwko nazistom, Camus postrzegał zło faszyzmu jako prastarą, pierwotną siłę, która drzemie i czeka na odpowiednie okoliczności, by wybuchnąć.
” Dżuma ” Camusa ma symbolizować zło, okrucieństwo i cierpienie, jakie przyniosła narodowi francuskiemu nazistowska okupacja Francji. Ludzie umierali, rodziny były rozdzielane, cierpiała dusza Francji. Samotność wiąże się z tym w tym sensie, że wiele osób w powieści próbuje odizolować się i odseparować od zarazy. Na początku ignorują ją i żyją w zaprzeczeniu. Nawet gdy plaga staje się niezaprzeczalna, większość ludzi stara się od niej odciąć, izolując się i oddając eskapistycznym zajęciom, takim jak chodzenie do kina. Odzwierciedla to reakcję wielu Francuzów podczas okupacji niemieckiej. Jedynie nieliczni bohaterowie powieści, którzy łączą się w grupy i aktywnie walczą z zarazą, zmieniają sytuację. Ci ludzie przypominają francuskich bojowników o wolność, którzy stawiali czynny opór nazistom podczas II wojny światowej.
Powieść kończy się ostrzeżeniem, że warunki, które wywołały zarazę, mogą się powtórzyć. Zła nigdy się nie eliminuje, ale trzeba z nim nieustannie walczyć, zanim zakorzeni się gdzie indziej. Camus przekonuje, że mniejsze jest prawdopodobieństwo, że się ono rozprzestrzeni, jeśli ludzie żyją w solidarności, a nie w samotności.