Pozory kontra rzeczywistość to silny temat w szekspirowskim Makbecie. W sztuce pojawia się bowiem mglisty krajobraz, czarownice, duch, bogini, choroba psychiczna i samooszukiwanie się. Od początku sztuki jest jasne, że dzieje się coś niezwykłego.
Rozmowa czarownic, toczy się głównie wokół zaklęcia, jakie planują rzucić na marynarza. Zaczyna się od słynnego cytatu: „Fair is foul and foul is fair”, co sugeruje, że nie wszystko będzie takie, jakim się wydaje. Gdyby czarownice zniknęły po tej początkowej scenie, poczucie nierealności mogłoby zniknąć, ale pojawiają się regularnie. Są główną siłą w podejmowaniu decyzji przez Makbeta i Lady Makbet.
Czarownice przepowiadają przyszłość, a jedna z ich początkowych przepowiedni spełnia się. Makbet zaczyna im wierzyć, i odtąd korzysta z ich rad. Jeśli nie może zrozumieć co mają na myśli, bo często mówią zagadkami, bierze to na wiarę. Myśli że wynik będzie działał na jego korzyść, albo po prostu źle interpretuje znaczenie.
W efekcie ulega samooszukiwaniu się. Korzysta z niejasnych, nieuzasadnionych rad nie tylko czarownic, ale także swojej żony. Nie ma w sobie zbyt wiele samozaparcia i wierzy tym, których powinien podejrzewać. Jednocześnie szydzi z tych, którzy są mu wierni.
Makbet również ma problemy z utrzymaniem kontroli nad rzeczywistością – zwłaszcza po zamordowaniu króla, który spał jako gość w jego własnym domu. Krew, poczucie winy i żal grają na jego psychice. Zaczyna popadać w paranoję na myśl o kolejnej przepowiedni czarownic: że Banko „zdobędzie królów”, ale sam nie będzie żadnym. Makbet postanawia więc zamordować Banka i jego syna, Felance’a. Wynajmuje trzech morderców, Banko zostaje zabity, a jego synowi udaje się uciec.
Wkrótce potem odbywa się bankiet, na którym Makbet widzi ducha Banka oraz wizję ośmiu królów. Jest zdenerwowany i mówi do swoich gości: „Mam dziwną ułomność, która jest niczym / Dla tych, którzy mnie znają”, aby się usprawiedliwić. Duch pojawia się ponownie, wstrząsając Makbetem, ale udaje mu się zachować pozory.
W następnej scenie czarownice spotykają się z Hecate, boginią zaklęć i czarów. To rozszerza nierzeczywiste otoczenie czarów, ponieważ teraz publiczność wie, że istnieje cały świat, w którym czarownice również szukają rady. Tak więc istnieje wiele nierzeczywistych graczy, w tym czarownice, które poruszają się swobodnie i rozmawiają z ludźmi, świat duchów oraz świat bogów i bogiń.
Ponadto, w miarę trwania sztuki, Lady Makbet staje się coraz bardziej wytrącona z równowagi. Widzi całą krew, która została przelana. Zaczyna popadać w obłęd, a Makbet musi wezwać lekarza, który próbuje ją wyleczyć.
W rzeczywistości Makbet kieruje wydarzeniami w swoim własnym życiu, podejmując decyzje, ale wykorzystując przesądy, by wybrać przemoc. Na pozór jest to opowieść o ambitnym człowieku, który postanawia zabić swojego króla, aby otrzymać większe zaszczyty. Ale aby osiągnąć swoje cele wciąż posługuje się morderstwem, i staje się przykładem tego, że kto „mieczem wojuje , od miecza ginie”.