Na początku sztuki Lady Makbet jest przedstawiona jako bardziej bezwzględna i ambitna niż jej mąż. Jest absolutnie zdeterminowana, by Makbet zabił Duncana, aby ona mogła zostać królową.
Lady Makbet wzywa mroczne duchy, aby stłumić swoją współczującą stronę. Makbet ma wątpliwości i uznaje, że zamordowanie Duncana byłoby błędem. Lady Makbet skutecznie manipuluje mężem, by postąpił wbrew swoim lepszym instynktom. Szydzi z jego męskości. Makbet jest pod wrażeniem jej zimnej krwi i dokonuje morderstwa.
W miarę trwania sztuki widzimy, że tłumione przez nią poczucie winy powraca. Nie jest tak twarda, jak jej się wydaje. Podczas gdy Makbet staje się coraz twardszy, ona pogrąża się coraz głębiej w poczuciu winy. Lunatykuje nocami, próbuje zmyć krew z rąk, popada w obłęd. W końcu, przytłoczona poczuciem winy, zabija się.
Jedną z fatalnych wad Lady Makbet jest brak wyobraźni. Wydaje jej się, że może zrzucić z siebie odpowiedzialność za morderstwo. Okazuje się, że wyrzuty sumienia były dużo silniejsze niż się spodziewała.