W akcie 1, scenie 4, Duncan mianuje Malcolma księciem Cumberlandu. Dziedziczenie przez najstarszego syna nie jest w tym społeczeństwie automatyczne. Gdyby Malcolm nie nadawał się do rządzenia, Duncan mógłby wybrać innego następcę, np. Makbeta.
Makbet nie ma dzieci, podobnie jak Malcolm. Czarownice dają do zrozumienia, że ostateczny następca tronu będzie pochodził z linii Banka, prawdopodobnie od jego syna, Fleance’a. Gdy został królem, Makbet oburza się, że dopuścił się zdrady i królobójstwa, aby „uczynić ich królami, potomstwo Banka królami!”. Chociaż doskonale wiedział co robi, wściekłość Makbeta pokazuje znaczenie linii dynastycznej. Jakub VI ze Szkocji, który w momencie pisania Makbeta stał się Jakubem I, wierzył, że jego przodkowie wywodzą się od Fleance’a i Banka. Czyniło to linię sukcesji niezwykle istotną dla pierwotnej publiczności sztuki, która postrzegała ją jako kolejne potwierdzenie prawa ich króla do tronu.