Makbet – deprawujący wpływ ambicji

W swoim monologu na początku aktu 1, scena 7, Makbet przyznaje przed samym sobą, że nie ma dobrego powodu, by zamordować Duncana.

Od początku widać, że ambicja Makbeta jest innego rodzaju niż ambicja jego współtowarzyszy. Banko,  podobnie jak Makbet traktuje wydarzenia, ale otoczenie traktuje z prostolinijną uczciwością. Podobnie Macduff, po zabiciu Makbeta nie myśli o zdobyciu korony Szkocji dla siebie. Pozostawia tron Malcolmowi, który  przejmuje władzę z poczucia obowiązku, a nie z osobistej ambicji. Po uciszeniu wyrzutów sumienia po zamordowaniu Duncana, Makbet staje się krwawym tyranem. Nie potrzebuje już nawet Lady Makbet, aby popełniać dalsze zbrodnie.

Makbet nie jest w stanie zaspokoić swoich ambicji. Gdy zostaje królem Szkocji, denerwuje się że nie będzie założycielem dynastii, jak Banko. Ciągle chce więcej, nawet jeśli jest to niemożliwe. Makbet nigdy nie jest zadowolony, a zdobycie tego, czego pragnie, tylko bardziej go deprawuje.