„Fair is foul and foul is fair”, w najbardziej podstawowym znaczeniu oznacza, że „dobre jest złe, a złe jest dobre”. W kontekście samej sztuki oznacza to, że rzeczy, które są dobre, są również złe i na odwrót. Na przykład: morderstwo króla Duncana jest dobre dla Makbeta, ponieważ prowadzi go do zostania królem Szkocji, ale złe dla króla Duncana. Panowanie Makbeta jest początkowo dobre dla niego i Lady Makbet, ale złe dla kraju. W Akcie IV, Macduff skarży się na rządy Makbeta. Mówi, że „Każdego nowego poranka / Nowe wdowy wyją, nowe sieroty płaczą, nowe smutki / Uderzają niebo w twarz”. Obrazuje to, warunki w Szkocji. Pod rządami Makbeta stają się coraz gorsze. Już sama ta scena jest reprezentatywna dla innego sposobu, w jaki motyw „sprawiedliwego jest zły” jest obecny. W tej scenie Macduff przebywa w Anglii, próbując przekonać Malcolma
prawowitego króla, do powrotu do Szkocji, by walczyć z Makbetem. Niektórzy uważają, że Macduff „uciekł” do Anglii, ponieważ jest tchórzem (faul). W rzeczywistości wyjechał, ponieważ jest gotów zaryzykować własne bezpieczeństwo, by walczyć z Makbetem (fair). Co więcej, Malcolm początkowo podejrzewa, że Macduff pracuje dla Makbeta. Myśli że przybył do Anglii, by podstępem zmusić Malcolma do powrotu, by Makbet mógł go zabić (faul). Z tego powodu udaje, że jest gorszy od Makbeta (faul), ale w rzeczywistości jest lojalny wobec Szkocji (fair), tak jak Macduff (fair).
Nic dziwnego, że Szekspir w mistrzowski sposób wplata ten motyw w cały dramat. Akt królobójstwa dokonany przez Makbeta, początkowo jest uczciwy dla niego i jego żony. Staje się nieuczciwy, gdy rośnie poczucie winy za ten czyn. W połączeniu z paranoją samego Makbeta prowadzi do jego upadku. To tylko jeden z wielu sposobów, w jaki się pojawia, ale jest to jeden z najlepszych przykładów pokazujących zawiłość koncepcji „fair is foul”.