Makbet jest szczególnie bliskim, lojalnym poddanym króla Duncana, oraz jego krewnym. W akcie pierwszym, król Duncan słucha o imponujących wyczynach Makbeta na polu bitwy i nazywa go swoim „dzielnym kuzynem”. Później, król Duncan ponownie określa Makbeta mianem „najgodniejszego kuzyna” oraz „niezrównanego krewniaka”. Biorąc pod uwagę odniesienia króla Duncana do Makbeta jako jego krewnego, można by przypuszczać, że są oni spokrewnieni i mają wspólnych przodków. Makbet demonstruje swoją lojalność i poparcie dla króla Duncana, dzielnie broniąc Szkocji przed siłami buntowników i pokonując MacDonwalda, Swena i zdradzieckiego tana Kawdoru. Duncan wyraża swoją wdzięczność wobec Makbeta, oferując mu tytuł Tana Kawdoru, i potwierdzając tym samym przepowiednię czarownic.
W akcie pierwszym, Makbet wygłasza monolog, który dostarcza informacji na temat jego relacji z królem Duncanem. Makbet podaje w nim kilka powodów, dla których powinien powstrzymać się od zamordowania Duncana. Odnosi się do króla Duncana jako „swego krewnego i poddanego”. Przyznaje, że są spokrewnieni przez krew. W tym momencie sztuki Makbet zmaga się ze swoim sumieniem. Rozumie konsekwencje, jakie wiążą się z zamordowaniem krewnego i autorytetu. Zdaje sobie sprawę, że akt królobójstwa jest jedną z najgorszych zbrodni, jakie może popełnić. Mimo wszystko, Makbet ulega własnej ambicji i z pomocą Lady Makbet morduje króla.