Najczęściej mówi się, że przesłaniem opowiadania jest jego tematyka, ale niekoniecznie zawsze jest to prawdą. Tematy bardzo często są formalnie określone, np. władza i chciwość, indywidualizm i religia, oszustwo i uczciwość, skutki manipulacji i przymusu. Wszystkie te tematy dotyczą I części Fausta. Jednak te tematy w oderwaniu od siebie mogą nie oddawać prawdziwego przesłania opowieści, które najlepiej wyrazić jako jedną spójną i mniej formalnie sformułowaną ideę.
Odnalezienie przesłania Fausta cz. I jest tym trudniejsze, że jest to pierwsza połowa niedokończonej opowieści, jeśli czyta się ją tylko przez „Lochy” i choć opowieść została rozpoczęta w stylu tego, co stało się romantyzmem. Goethe odrzucił romantyzm, po tym jak rozpoczął go od ” Cierpień młodego Wertera „, ponieważ zobaczył młodą kobietę wyciąganą martwą z zamarzniętej rzeki z egzemplarzem Wertera w kieszeni.
Tak więc znalezienie przesłania połowy rzeczy jest trudniejsze niż znalezienie przesłania całości. Co więcej, znalezienie przesłania połowy rzeczy, która jest poświęcona sensacyjnemu emocjonalizmowi i duchowi lekkomyślnej rezygnacji z siebie, jest trudniejsze niż znalezienie przesłania rzeczy logicznej. Powyższe zdanie dobrze oddaje przesłanie, które można wiernie wydobyć z Fausta cz. I. Nigdy jednak nie poznamy z całą pewnością pierwotnie zamierzonego przez Goethego przesłania. Przez lata uzupełniał tekst Fausta, a w końcu ukończył go sześćdziesiąt lat po rozpoczęciu, uczynił to w stylu klasycyzmu i całkowitego odrzucenia romantyzmu… Tak więc przewracamy stronę po „Lochu” i znajdujemy coś nieoczekiwanego i nowego.