Czasami wpływ miejsca na „Dziką kaczkę” jest znaczący. Najbardziej jaskrawym przykładem jest dla mnie sposób, w jaki Ekdalsowie używają strychu jako lasu. Chcą być mężczyznami, polującymi na wolności, ale nie mają dzikiej przyrody, więc polują na strychu. Samo to jest komentarzem do człowieczeństwa w społeczeństwie, niezależnym od wszystkiego, co dzieje się w sztuce. Jest jednak coś więcej. Strych i polowanie są bardzo zbliżone do reszty życia; są ze sobą zlepione. Kiedy Gregors wynajmuje pokój w domu Ekdalsów, trzyma się blisko, co jeszcze bardziej spina wszystko emocjonalnie. Wszystko to dzieje się w jednym miejscu, a to nie jest tylko sceneria: to przyczyna, która prowadzi do śmierci na końcu.