Uważam, że główny punkt kulminacyjny tej znakomitej powieści o dojrzewaniu następuje po śmierci Mateusza i odkryciu przez Marylę, że jest niewidoma. Jest to bardzo ważny etap powieści, ponieważ wygląda na to, że Ania straci dom, w którym dorastała i miała tak wiele szczęśliwych wspomnień, a także Mateusza. Jest to punkt kulminacyjny, ponieważ Ania musi dokonać bardzo ważnego wyboru: wyjechać i podjąć stypendium Avery’ego, na które tak ciężko pracowała, a tym samym zrealizować swoje marzenia o studiach, czy też zrezygnować ze swoich ambicji i marzeń i zadowolić się bardziej przyziemną rzeczywistością, pracując w szkole i pozostając z Marylą, która pomaga się nią opiekować. W pewnym sensie do tego właśnie prowadzi cała powieść, gdy widzimy Anię stojącą przed ostatecznym wyborem, którego musi dokonać, by dojrzeć. Czy zwyciężą jej własne pragnienia, czy też pokaże raz na zawsze, że nie jest już sierotą, lecz ukochanym członkiem rodziny, z którą łączą ją więzy ważniejsze niż własne pragnienia? Sposób, w jaki Ania chętnie zostaje z Marylą, pokazuje odpowiedź i ostatni krok w jej dojrzewaniu.