„Buszujący w zbożu” to opowieść o dojrzewaniu. Polega na zrozumieniu niepokoju głównego bohatera, Holdena Caulfielda, związanego z wejściem w dorosłość. Chłopiec boryka się z odpowiedzialnością i wymaganiami młodej dorosłości, raz po raz je odrzucając. Wielokrotnie zawodzi w szkole, nie przykłada się do nauki i jest emocjonalnie odizolowany od rodziny i rówieśników.
Historia Holdena to typowa opowieść o lęku, który dominuje w okresie nastoletnim, kiedy młodzi ludzie stoją u progu dorosłości, ale wciąż pozostają jedną nogą w dzieciństwie. Holden nie chce w pełni wkroczyć w dorosłość, stara się znaleźć sposób na powrót do dzieciństwa, opiera się dorastaniu, tak jakby można było zatrzymać ten proces.
Tytuł książki jest afirmacją wymarzonego zawodu Holdena. Chce on zostać „łapaczem żyta”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza stanie na skraju pola żyta, na którym bawią się dzieci, i powstrzymywanie ich przed spadnięciem z żyta nad urwiskiem. W znaczeniu symbolicznym – zapobieganie utracie przez dzieci niewinności, która dominuje w dzieciństwie, chronienie dzieci przed fonicznością dorosłości, której obawia się Holden.
Podróż Holdena w książce prowadzi go do załamania nerwowego oraz fizycznego i emocjonalnego wyczerpania. Doświadcza emocjonalnej dezorientacji, niechęci do zaakceptowania tego, co nieuniknione, oraz tłumionego żalu z powodu śmierci młodszego brata, Alliego.