Ta sztuka jest przede wszystkim o konflikcie między naszymi obowiązkami wobec państwa, którego jesteśmy częścią, a naszymi osobistymi obowiązkami i o tym, co się dzieje, gdy te dwie rzeczy się zderzają. Antygona znajduje się w trudnym położeniu – jeśli jest lojalną obywatelką, zdradza swoją rodzinę i poczucie religii, nie dając bratu należnego mu pochówku. Jeśli postępuje zgodnie z własnym sumieniem, zostaje zdrajczynią państwa, grzebiąc kogoś, kto zbuntował się przeciwko rządom Kreona. Kreon i Antygona są dla siebie nawzajem przeciwieństwami w całej sztuce, ponieważ Kreon wydaje się reprezentować system rządów, który jest ważniejszy od znaczenia rodziny, a Antygona, poprzez swoją upartą i tragiczną odmowę podporządkowania się sumieniu, prezentuje coś zupełnie przeciwnego. Co ciekawe, obie postawy prowadzą do śmierci, która, jak sugeruje Sofokles, jest jedynym sposobem na rozwiązanie tego dylematu.