Niebezpieczeństwo związane z niekontrolowaną ambicją jest z pewnością najbardziej dominującym tematem. Makbet pozwala, aby jego wewnętrzne pragnienie bycia królem przeważyło nad jego zdrowym rozsądkiem i sumieniem. Wie, że nie ma dobrego powodu, by zabić Duncana, poza pragnieniem władzy, ale i tak to robi. Innym motywem jest to, że poczucie winy doprowadza człowieka albo do szaleństwa, albo do jeszcze większego zła. Lady Makbet poddaje się poczuciu winy, popadając w obłęd. Makbet zabija coraz więcej ludzi, aby ukryć swoją winę. Zabija Banka, a następnie rodzinę Macduffa, ponieważ obawia się, że podejrzewają oni, iż to on zabił Duncana. Temat zwodniczych pozorów obecny jest w całej sztuce. Zdanie wypowiedziane przez Makbeta na zakończenie aktu 1, „Fałszywa twarz musi ukryć to, co fałszywe serce wie”, wyświetla tę ideę. Najbardziej obrazowy przykład pojawia się jednak, gdy czarownice pokazują Makbetowi zjawy. Te przekazują mu częściowe lub zawoalowane prawdy, aby dać mu fałszywą nadzieję i fałszywe poczucie bezpieczeństwa. W sztuce pojawiają się też inne, pomniejsze wątki, ale te są najbardziej dominujące.