Tragiczne samobójstwo Hedvig na końcu sztuki zdaje się cementować sposób, w jaki dzika kaczka okazuje się trafnym symbolem jej życia i śmierci. Podobnie jak dzika kaczka, Hedvig znalazła się bez przyjaciół i w obcym miejscu. Kiedy jednak wchodzi na strych, by rzekomo zabić dziką kaczkę, zabija samą siebie. Gregers mówi po jej śmierci, że teraz na pewno „odeszła w morskie głębiny”. Przez całą sztukę Hedvig była przedstawiana jako niewinna, która pada ofiarą wszystkich innych, a jej męczeńska śmierć w ostatniej części sztuki ugruntowuje ten aspekt jej postaci. Hedvig staje się figurą dzikiej kaczki, działając w jej zastępstwie.
Przez cały czas trwania sztuki dzika kaczka kojarzy się więc z postacią Hedvig. W końcowej części sztuki to utożsamienie staje się jeszcze wyraźniejsze, gdy Hedvig przyjmuje tożsamość kaczki jako wyrzutka i męczennicy, dobrowolnie się poświęcając. W pewnym sensie jej śmierć jest jedynym logicznym zakończeniem tego, w jaki sposób sztuka przedstawia ją jako męczennicę i outsiderkę.