Opowiadacze są członkami florenckiej elity społecznej. Nie do pomyślenia byłaby dla nich sama myśl, by gdziekolwiek wyjechać bez służby. Ci młodzi arystokraci uciekli do wiejskiej willi, aby uniknąć spustoszeń wywołanych przez Czarną Śmierć. I choć można by pomyśleć, że mają pilniejsze sprawy na głowie, to jednak są zdeterminowani, by zachować należytą przyzwoitość. Niezależnie od tego, czy uciekają przed zarazą, czy nie, florencka szlachta zawsze musi mieć przy sobie służbę. Tak się po prostu robi.
Jeśli chodzi o cele gawędziarzy, to chcą oni po prostu zabawić się, aby oderwać myśli od śmiertelnej zarazy szalejącej na zewnątrz. Opowiadając swoje historie, ci młodzi arystokraci potwierdzają swoje człowieczeństwo w obliczu tak niewyobrażalnej śmierci, chorób i cierpienia. Czarna Śmierć może i wyrządza ogromne szkody ludności Europy, ale w końcu przeminie. W międzyczasie życie musi jakoś toczyć się dalej, a z psychologicznego punktu widzenia ważne jest, aby starać się zachowywać jak najbardziej normalnie, aby podtrzymać się na duchu. To właśnie próbują robić opowiadający w ” Dekameronie ” i wydaje się, że w dużej mierze im się to udaje.