Motyw pozoru i rzeczywistości pojawia się w całym Makbecie. Jedną z najwcześniejszych wzmianek na ten temat jest spotkanie Makbeta i Banka z dziwnymi siostrami (trzema wiedźmami) na samym początku sztuki. Nie są pewni tego, co widzą. Zastanawiają się, czy mogą śnić lub wyobrażać sobie ich obecność przed nimi. Jednym z najbardziej wyrazistych przedstawień tego tematu jest scena bankietu. Makbet wierzy, że duch Banka zajął miejsce przy stole, przypominając Makbetowi o jego krwawych czynach. Wreszcie, gdy sztuka dobiega końca, las Birnamski rzeczywiście maszeruje… W rzeczywistości żołnierze są przebrani za gałęzie, i wygląda na to, że przepowiednia się spełnia. W całym Makbecie jest niezliczona ilość odniesień do tego, że rzeczy nie są tym, czym się wydają. Dotyczy to między innymi przyjaźni…